GRACIÑAS
Valor, lema, por que agora?
O agradecemento ou gratitude supón saber recoñecer o que os demais fan por nós e apreciar o que temos. É, polo tanto, un sentimento de aprecio polo que os demais fan no noso favor. Pode ser un ben recibido, espiritual ou material, intanxible ou tanxible. Conleva unha especie de débeda con quen nos fai o ben. Débeda que eleva a estima por quen nos fai o ben, abríndose á posibilidade de corresponder con palabras, xestos e accións concretas.
O sentimento de gratitude non é unha emoción máis. É unha fortaleza da persoa que ten un sistema de valores éticos, cos conceptos de dar e recibir resoltos, e ademais conta cunha visión da vida non centrada en si mesmo. Por iso, non todos poden experimentar o agradecemento.
O agradecemento agroma a partir da convicción de que os seres humanos somos incompletos e que, polo tanto, habémonos de axudar uns a outros. Fronte á competencia ou confrontación desenvólvese a cooperación.
A gratitude é un ben social moi estimado. Pon en evidencia valores que son afíns: recoñecemento do outro, a reciprocidade dos dons, a fidelidade, a lealdade e a amizade. Por isto a gratitude é fundamental para vivir e sobrevivir a nivel emocional na nosa contorna e nas relacións entre as persoas que perseguen construír unha sociedade solidaria. As persoas agradecidas, polo xeral, non son resentidas nin envexosas e senten gratitude, precisamente porque se fixan no mellor dos demais e lémbrano. Quen alberga o agradecemento adoita ser máis xeneroso. Recoñecen a axuda, acéptana, apréciana, acóllena e, á súa vez, préstanse a dala aos demais.
As persoas agradecidas céntranse no bo. Focalízanse, dan prioridade e poñen a súa atención no que si teñen e non no que lles falta. Senten gratitude polos detalles positivos e exprésana correctamente. O que fai que se sintan máis felices e contaxien felicidade. Non é de estrañar, posto que a gratitude está vinculada co benestar e os que a posúen adoitan ser optimistas e afastan de si a ira.
A gratitude conleva beneficios para a persoa que van desde a resistencia emocional, a saúde física, vantaxes profesionais e maior empatía. Nos diversos estudos feitos enuméranse moitas vantaxes, das que extraemos algunhas:
- Axuda a diminuír o estrés, a depresión, a ansiedade.
- Mellora a resiliencia.
- Aprende dos fracasos e axuda a superalos.
- Aumenta a sensación de benestar.
- Mellora as relacións sociais ao signo de recoñecemento do outro e a súa influencia positiva na nosa vida.
- Fortalece a autoestima e impulsa a seguir sendo xeneroso e amable.
- Mantennos presentes no “aquí e agora”.
- Evita que nos lamentemos de continuo por cousas pasadas. Evita a “ruminación”.
- Diminúe a amargura, o apego e a rabia.
Concluímos este apartado co dito de Cicerón: “A gratitude non só é a máis grande das virtudes, senón que procrea todas as demais”.
Alguns dos obxectivos que nos propoñemos dende a perspectiva da acollida e aceptación son:
OBXECTIVOS PARA AS ALUMNAS E ALUMNOS
| Na educación dos nosos nenos, nenas e mocidade, o AGRADECEMENTO é un estilo, unha actitude que quere ser camiño por onde transite a vida e modo que os axude a saír de si mesmos e ser xestores dunha sociedade máis humana, máis xusta, máis solidaria e máis fraterna. |
1. Contaxiar o agradecemento. Vivir dando grazas supón sementar ilusión, actitudes positivas e esperanza.
2. Vivir desde o agradecemento que aniña no corazón, tamén nos contratempos, as dificultades, e mesmo, no sufrimento.
OBXECTIVOS PARA O PROFESORADO, PAS, MONITORES E ADESTRADORES
| Para educar no AGRADECEMENTO o primeiro e máis importante é vivilo. Ser exemplo é a mellor forma de vivir este valor. Territorios que nos axudan a potenciar a alegría serán: a interioridade, a responsabilidade, a ilusión, os proxectos comúns, os soños, o sorriso, a amizade, a axuda, a solidariedade, a fraternidade, a fe. |
1. Ser exemplos de estar agradecidos, de dar as grazas. O noso claustro (equipo de monitores, adestradores…) ten que vivir o agradecemento e manifestalo a través da palabra sincera, de sementar ilusión, actitudes e miradas positivas e esperanza…
2. Desenvolver a nosa tarefa educativa e evanxelizadora con actitudes de acción de grazas, asumindo a gran responsabilidade que temos de educar a nenas, nenos e mocidade co noso propio exemplo.
OBXECTIVOS PARA AS FAMILIAS
| A familia é a primeira e gran educadora. Constitúe o ambiente máis significativo para o desenvolvemento e crecemento dos fillos e fillas, onde se adquiren valores, normas, actitudes, coñecementos nas relacións interpersoais, apréndese a ter confianza en si mesmos e a sentirse queridos e valorados. Para educar no AGRADECEMENTO o primeiro e máis importante é vivilo. Ser exemplo é a mellor forma de vivir este valor. |
1. Presentar o lema ás familias ao comezo de curso e suxerir pistas para concretar este valor na vida diaria familiar. O agradecemento é algo que se contaxia.
2. Fortalecer o sentimento de pertenza das familias á obra educativa, na cal, os seus fillos e fillas edúcanse e deste xeito participar na vida colexial sentíndose responsables do que acontece.
OBXECTIVOS PARA AS COMUNIDADES LASALIANAS
| Para educar no AGRADECEMENTO o primeiro e máis importante é vivilo. Os lasalianos e lasalianas, desde a proximidade, ou de tarefas de acompañamento e servizo teñen a oportunidade de contaxiar. Contaxiar “ou dar as grazas” é un estilo de vivir e de mirar o que nos rodea. Fieis a san Xoán Bautista de La Salle, os lasalianos e lasalianas están atentos ás necesidades reais dos nenos, nenas e mocidade, dos propios educadores e educadoras (profesorado, PAS, monitores adestradores…) e das familias realizando a misión evanxelizadora por medio da educación |
1. Ser lasalianos agradecidos pola opción de vida que elixiron e que se manifesta na acollida, a proximidade e a ilusión de vivir en “actitude de acción de grazas”.
2. Abrir as nosas comunidades lasalianas aos outros educadores e aos alumnos e familias das nosas obras e participar como comunidade en celebracións e tarefas que nos ofrecen desde as presenzas educativas.
